Kommi/Krati/Kapítalisti

Um hvað snúast stjórnmál á Íslandi í dag annað en völd?  Þau snúast að minnsta kosti ekki um hugsjón.  Það sést glögglega þegar litið er á færslu Alþingismanna milli þingflokka.  Er þetta virkilega leyfilegt?

Er virkilega leyfilegt að ganga úr einum flokk í annan eftir geðþótta þennan daginn?  Hvað gerist ef stjórnarmeirihluti veltur á slíkum færslum.  Á þá ríkisstjórn, kosin lýðræðislega af þegnum þessa lands að falla, vegna gengis eins manns í prófkjöri?

Svarið er nei og við vitum það öll.  Ef þú Gunnar/Valdimar/Kristinn getur ekki setið á þér þá skaltu bara gjöra svo vel að standa upp og ganga út af Alþingi fyrir fullt og allt!

Við lifum í samfélagi idíóta!

Er hægt að segja eitthvað annað í dag en að flestir einstaklingar á mínu reiki séu idíótar.  Með orðinu idíóti á ég við þá merkingu sem Grikkir gáfu því þegar lýðræði þeirra var í startholunum.

Það sannast á því hversu grunnhyggnir og fáfróðir flestir unglingar eru.  Þeir geta með naumindum nefnt í hvaða heimsálfu Ísland er og hvað forseti Bandaríkjanna heitir ef eitthvað er að marka reglulegar kannanir Blaðsins.  Dýpra nær viskan ekki, hvað þá skilningur á þeim málum sem viðkoma tveimur fyrrnefndum atriðum. 

Í bókinni 1984 eftir George Orwell hamrar Flokkurinn svokallaði, sem er einvaldur í Eyjaálfu, á því að Stríð sé friður, Frelsi sé ánauð og að Fáfræði sé máttur.  Svo virðist sem að þessi gildi hafi tekið sér bólfestu í idíótakynslóðinni.  Bandaríkin fara í stríð til að koma friði á í Írak, frelsið er keypt dýru verði því allsstaðar í heiminum er í sífellu verið að auka heimildir hinna og þessa stofnana til að rjúfa friðhelgi einkalífsins.  Og síðast en þó ekki síst virðist idíótahátturinn vera að yfirgnæfa rödd heilbrigðrar skynsemi og að enginn sé maður með mönnum ef hann þekkir fleiri en tvo þingmenn með nafni.

Svo ég haldi áfram að tala um bókina 1984 þá virðist sem sumir íslenskir stjórnmálamenn lifi eftir reglum Stóra Bróðurs.  Í bókinni segir að Eyjaálfa sé alltaf annað hvort í stríði við Evrasíu eða Austasíu.  Því er haldið fram að það land sem Eyjaálfa er í stríði við á hverjum tímapunkti hafi alltaf verið í stríði við Eyjaálfu.  Í þessu felst þó nokkur þversögn en máttur fáfræðinnar og tvíhyggja virðist gera íbúum Eyjaálfu kleit að gefa skít í þetta. 

Vinstri Græn, svo ég hafi nú reglur jafnréttis í heiðri, virðast aðhyllast tvíhyggju.  Og það gerir mannfjöldinn líka.  Á meðan hver sveitastjórnareinstaklingur á fætur öðrum, og jafnvel sjálfur formaðurinn styður stóriðju og heilbrigða atvinnuuppbyggingu, hvort sem það er á Húsavík eða  í Mosfellsbæ, hrópar Steingrímur Jóhann Sigfússon af pöllum Alþingis að flokkurinn sé á móti hverju einasta púströri sem gerir okkur kleift að aka um landið okkar. 

Vinstri Græn eru næststærsti flokkurinn samkvæmt skoðanakönnunum vegna umhverfismála sinna.  Vinstri Græn nýta sér tvíhyggju.  Þeir eru bæði með og á móti allri stóriðju.  Af þessu leiðir að Vinstri  Græn eru næststærsti flokkurinn á Íslandi vegna stefnuleysis og óreiðu í aðalstefnumáli sínu.  Vinstri Græn eru næststærsti flokkurinn vegna þess að fáfræði fólksins er þeirra máttur, þeirri keppikefli.

Er fjórðungur Íslendinga hálfvitar?

Ég bara spyr....

Skúbí Dúbí Dú

Heilir og sælur lesendur....

Yðar einlægur þakkar "allar" heimsókninar sem eru samtals 67 rótin af 3000 í núllta veldi mínus einn.  Þið verðið að afsaka stærðfræðina, er að reyna að koma henni inn í hausinn á mér.  En það er varla við neinn annan að sakast en mig, þar sem ég er ekki búinn, þegar þetta er skrifað, að segja neinum frá síðunni.  Það verður nú að fara að bæta úr því.

Mig langar að tala um fréttamennsku á Íslandi í dag.  Þá helst um fréttaþáttin Kompás. Sá þáttur hefur oft snert viðkvæma taug hjá landanum.  Það má hins vegar ekki gleyma því að við búum á litla Íslandi, og í litlu landi gerast hlutirnir hægt og mikið er um gúrkutíð.  Þá er oft brugðið á það ráð að finna svökölluð skúbb.  Áður en ég hef lesturinn langar mig að útskýra orðið skúbb frá mínu sjónarhorni.  Skúbb er komið af orðinu Scoop, sem samkvæmt lítilfjörlegri enskukunnáttu minni má líkja við ísskeið.  Ísskeiðar eru, eins og öllum er kunnugt, sérstaklega hannaðar til að ná sem mestu í upp úr e-u íláti með sem minnstri fyrirhöfn.  Þannig má útskýra orðið Skúbb í þessu samhengi sem svo að það merki að grafa e-ð smávægilegt atvik upp og blása það sem mest upp og ef heppnin er með blaðamanninum, er jafnvel hægt að fylla heilan fréttaskýringaþátt með skúbbinu.

Að þessum formála loknum ætla ég að vinda mér í það sem ég ætlaði upphaflega að tala um.  Í fréttaskýringaþættinum Kompási síðastliðin sunnudag var fjallað um mann nokkurn sem lést í haldi lögreglu í desembermánuði 2006.  Þátturinn fjallaði á tæmandi máta um aðdraganda málsins, eftirmálana og skoðanir ýmissa sem tengdust málinu á einhvern hátt.  Þátturinn hverfðist, að því er virtist um mistök og/eða vanrækslu af hendi lögreglunnar en fór síðan yfir í það að vera lögregluofbeldi, þegar áhorfendur fengu að sjá myndir af tveimur hvítum bandarískum lögreglumönnum berja á blökkumanni.

Í þættinum var sagt frá því að dánarorsök mannsins hafi verið svokallað æsingsóráðsheilkenni, sem leiddi til hjartastopps og til dauða mannsins.  Eftir að þetta kom fram fullyrtu ættingjar og aðstandendur mannsins að ef honum hefði verið leyft að rasa um á hótelinu, þar sem hann gekk berserksgang, í stað þess að vera stöðvaður af lögreglunni, væri hann á lífi í dag.  Með fullri virðingu fyrir þessum aðstandendum þá er alveg fáránlegt að halda því fram að lögreglan eigi að leyfa öllum sem ganga berserksgang á einhvern hátt að halda áfram þangað til sá einstaklingur hefur fengið nægju sína af skemmdarverkum, á þeim grundvelli að hann gæti verið með æsingsóráðsheilkenni.  Ég hafna líka þeirri fullyrðingu að maður þessi væri á lífi ef hann hefði fengið að eyðileggja allt sem varð fyrir honum.  Það lá nokkurnveginn fyrir að hann væri undir áhrifum kókaíns, sem þrengir meðal annars kransæðar og getur valdið kransæðastíflu, sem er einn af áhrifavöldum hjartastopps. ´

Dregið saman þá var allur þátturinn byggður á veikum rökum sem einfeldingur í grunnskóla getur auðveldlega hrakið í einni efnisgrein.  Þessi þáttur var byggður á skúbbi sem fréttamenn í gúrkutíð gripu til og var einföld lausn á vanda við að fylla 40 mínútur af tómarúmi.  Löggimann sem gerir skissu selur alltaf.

Skúbbin virðast vera allsráðandi í íslenskri fjölmiðlun.  Það má bæði lesa úr því hversu lítilfjörlegar fréttirnar eru og hversu mikið alvöru fréttir eru blóðmjólkaðar. 

Til hamingju netverjar

Yðar einlægur hefur ákveðið að ganga til liðs við hiða fágaða bloggsamfélag sem snýst ekki einvörðungu kringum sjálfs- og útlitsdýrkun.  Ég hef tekið þá ákvörðun að láta þær skoðanir mínar sem rignir upp í nefið á og sýna hversu sjóaður ég er í almennum nánasar-og heimsborgaraskap í ljós.  Ég hlakka gífurlega til að nöldra við/um alla stjórnmálamennina og -konurnar, allar sjónvarpsstjörnurnar, alla blaðamenn, og allar listaspírurnar sem telja skoðanir sínar hafnar yfir allar aðrar. 

Er ekki kaldhæðnislegt að ég hafi í fyrstu málgrein hafnað blog.central samfélaginu því það snýst um sjálfsdýrkun en segi síðan í þeirri næstu að ég ætla að sýna öllum hvað ég er æðislegur.  Það má því segja að ég sé kominn niður á sama plan og allir aðrir narkissistar, en þær mannfýlur hef ég alla tíð fyrirlitið.

Dregið samn er ég er í rauninni að segja er að ég heiti Stefán og ég hata mig.  Það sem er frábrugðið öðrum sem dýrka sjálfa sig og mér er að ég hef ákveðið að hata mig á öðrum og opinberari vettvangi.  Ég ætla að hata mig með öllum opinberu persónunum sem hata sig í bloggsamfélagi Morgunblaðsins.

Hér á eftir fer opinber hatursyfirlýsing sem öllum er guðsvelkomið að hafa eftir mér:  Ég  býð sjálfan mig velkominn á glænýja vefóðalið mitt.

Hér á eftir er önnur hatursyfirlýsing: Ég kveð að sinni og vona að þið netverjar eigið eftir að heimsækja óðalið mitt sem oftast.